Mutluluk

Mutluluğun bu kadar basit olduğunu bilmezdim.

Onca yıl "mutsuz palyaço"yu mu oynadım bilemiyorum. Mutlu sanıyordum kendimi belki de. Hep gülen birisi için mutlu olmak ne kadar zor olabilirdi ki sonuçta. Sadece gülmekle kalmıyordum, gülücük de dağıtıyordum insanlara. Beni tanıyıp da hayatında bir kez olsun yüzünü güldürmediğim insan yoktur sanırım. (Espirikli adamım nitekim)

Ancak, gülüşün bu kadar tatlısını zevk verenenini, mutluluğun bu kadar samimisini yaşamamışım sanırım hayatım boyunca.

Ne diyeyim, mutluyum. Ardına bakmıyorum, altını irdelemiyorum, olurlar-olmazlar umurumda değil. Mutluyum. Cahil mutluluğu. Cahil adamın kaygısı olmaz, kaygısız adam mutlu olur formülünü tersinden çözdüm, sağlamasını yaptım. Mutlu oldum kaygılarımdan kaygılanmamaya başladım bu yüzden cahil oldum... O da sikimde değil. Mutluyum lan işte. O kadar.